Eduard

To, że zrobiłem model A6M2-N “Rufe” jest ewidentnym dowodem, że czasami podaż kształtuje popyt. Nigdy nie miałem w planach robienia tego wodnosamolotu, dopóki Eduard nie ogłosił go w planach wydawniczych. A jak tylko zobaczyłem pierwsze rendery “Rufe”, wiedziałem że muszę go mieć i wręcz się nie mogłem na niego doczekać. Od razu też zacząłem gromadzić materiały o działaniach japońskich wodnopłatów. Okazały się one prawie tak ciekawe, jak przygody Indiany Jonesa. Kiedy na konkursie w Moson odebraliśmy z Witkiem Kozakiewiczem zamówione na spółkę pudło z Dual Packiem “Rufe” zaczęło się zastanawianie z której jednostki, z którego frontu zrobić model. Do finalnego etapu dostały się Toko/5/802 Kôkûtaï z Aleutów i 934 Kôkûtaï z Morza Arafura. I w końcu wygrał ten drugi. Może dlatego, że była to najskuteczniejsza jednostka walcząca na A6M2-N? Może dlatego, że już się z nią “spotkałem” czytając o walkach australijskich Spitfirów? A może dlatego, że samolot nr 34-116 ma oznakowanie mogące sugerować, że to osobista maszyna dowódcy myśliwskiej eskadry w tej grupie i przez to jest jakby mniej anonimowy. Ostatecznego wyboru ani przez chwilę nie żałowałem. Zielony A6M2-N z późniejszych serii produkcyjnych jest po prostu diablo atrakcyjny. A sam model Eduarda sklejało się doskonale. Jedynym trudnym rejonem w modelach Zer Eduardów jest filigranowe podwozie. A tu siłą rzeczy ten problem nie występuje.